Ella Rock

Vandaag stond Ella Rock op ons programma.

Een wandeling die begint bij Kithallella trainstation. Dat is het eerste treinstation vanaf Ella. We lopen eerst een stuk over het spoor, maar bedenken dan hoe ver het nog i, want dat weten we niet. Laten we toch maar terug lopen en ons met een tuk tuk daar afzetten. Dus terug, tuk tuk in, wil die aardige meneer wel meteen even onze gids zijn zegt ie. Hij smeekt bijna. Nou nee echt niet. Ja maar het is een moeilijke weg en je kunt verdwalen. Nee wij willen lekker in eigen tempo die rots beklimmen. Oke dat moet je hier links 100 meter en dan het bruggetje over en dan weer links. Daar staat een mevrouw ons op te wachten het is die kant op. Dus wij die kant op , komen we een meneer tegen nee hier loop je naar een cave en een dorp. Ik zei nog doorlopen maar nee terug. Daar staat die mevrouw weer en inmiddels ook een stel uit Duitsland. Nee je moet wel die kant op en ze leidt ons een andere weg. Het stel uit Duitsland loopt op een route op de telefoon en we zitten goed. Maar we komen bijna niet van die mevrouw af. Uiteindelijk een paar x duidelijk gezegd dat we niet willen dat ze mee loopt en haar 200 roepie gegeven maar dat vond ze te weinig, ja doei ik heb je niet gevraagd om die 20 meter mee te lopen. We hebben namelijk meteen duidelijk gemaakt dat we niet willen dat ze meeloopt.

De locals proberen iedereen te verwarren en de verkeerde kant op te sturen. Word ook voor gewaarschuwd, zodat zij dan tegen betaling kunnen gidsen. Als er een route uitgezet wordt veranderen de locals het weer om je te verwarren. Maar ja, alle paden leiden naar Ella Rock. Je moet namelijk vrij steil omhoog een uur over boomwortels en rotsen klauteren. En of je nou links of recht die berg op gaat je moet naar boven. Het is niet echt een pad te noemen. Daarna een klein stukje heuvelachtig en dan nog een uur steil klauteren over rotsen en boomstronken. Op een gegeven moment denk ik waarom doe ik dit en wil het bijna opgeven, maar dan zeg ik tegen mezelf kom op je kunt het. Rob wacht op mij waar nodig en dan bereiken we de top rond 9 uur. Trots op onszelf, we did it! Even een foto en rust momentje, dat doet iedereen daar. Rob overwint zichzelf door op de rots te gaan zitten met de benen over de rand. Dat gaat mij weer iets te ver ik ga kruipend[e-1f923] zo ver als ik durf[e-1f914]. We komen toch wel wat anderen tegen en heel fijn om te zien dat sommigen er net zoveel moeite mee hebben als ik[e-1f923]. Naar beneden lopen vind ik altijd minder erg, hoewel het soms belastender is voor je lichaam krijg je tenminste lucht. Ik neem mij op zulke momenten ook altijd voor om op yoga te gaan om mijn ademhaling onder controle te krijgen. En uiteindelijk weer terug beneden besluiten we toch terug te lopen over het spoor nog zo'n uur en zo zijn we rond 1 uur terug in Ella. Toch weer 6 uur gesport, 14,5 km erop zitten dus tijd voor een lunch bij Chill. Daarna nog ff tanken, opfrissen en relaxen. Morgen reizen we per trein een stuk verder om daarna onze tuktuk weer op te pikken.