Tana Madagascar

24 oktober terug naar Tana zoals de hoofdstad Antananarivo ook wel word genoemd, rond half 9 vertrekken we, het laatste stukje autorijden. De RN 7 terug naar Tana. We deden er ongeveer 4 uur over. Eenmaal in Tana laat Tojo zijn huis zien. Midden in de stad, tenminste 1km van het city centre. Daar schrokken we echt van..... We hebben kennis gemaakt met zijn vrouw en 3 kinderen. Ze hebben een klein keukentje, en 1 kleine andere kamer waar een stapelbed voor de 3 kinderen staat en een één persoons bed voor hem en zijn vrouw. Ook de eettafel en een kast staat erin. Wc en douche is gemeenschappelijk met de rest van het gebouw onder in de kelder. Wat een lieve mensen zijn het, je gunt ze graag iets beters. Zo word je weer met de neus op de feiten gedrukt. Ze bieden ons wat drinken aan, en dan gaan we met Tojo lunchen en naar een lange art markt. Maar ons souvenir vinden we niet meer. Maar dat komt wel goed we hebben mooie foto's en een mooie reis gehad en dat is het belangrijkste. Tana zelf willen we niet in, het schijnt de vervuildste stad van de wereld te zijn er het is niet overal even veilig.
Dus op naar het hotel van de eerste nacht, waar we in de lobby wachten tot dat we om half 12 de taxi kunnen nemen naar het vliegveld, voor ons vlucht terug met Kenia airways.


Madagascar! Zoals Rob al omschreef op Facebook...
Vakantie 2019.
Dit jaar werd het Madagaskar.
Nu de laatste dagen van onze vakantie aangebroken zijn laat ik mijn gedachten er even overheen gaan.
Madagaskar, echt een land van uitersten waarbij het grootste deel van de 25 miljoen mensen arm is.
Er heel veel mensen alles lopend, met de fiets, riksja, handkar of zebukar doen.
Een land waar aan de ene kant het water zo uit het aangelegde waterpunt stroomt en aan de andere kant mensen gelukkig zijn met de flessen water die we uitdelen omdat ze vaak tot wel 20 km moeten lopen of fietsen voor water en dat dag in dag uit met jerrycans van 20 liter.
Een land met prachtige natuur, zoals o.a. de baobab bomen, bergen en bijbehorende uitzichten tot dorre vlaktes die zich kilometers ver uitstrekken.
Schitterende rijstvelden maar ook op veel plaatsen de stank van brandende velden, om zo nieuw gras te laten groeien, omdat de zebu (is een soort koe) niet tegen dor gras kunnen.
Waar je schitterende dieren kunt spotten zoals de bijvoorbeeld maki's en kameleons.
Een land waar vrachtwagens, busjes en personenauto's rijden, waarvan wij dachten dat deze al lang niet meer bestonden, die door de strenge normen in Europa niet meer mogen rijden.
Waar kinderen, het lijkt wel zodra ze kunnen lopen, meehelpen in het levensonderhoud van het gezin.
Je ziet ze sjouwen met de was, stenen, vee van en naar het land brengen, het land bewerken, oogsten enz. enz.
Kinderen zie je hier nog spelen met een oude fietsband en stokje, zoals onze grootouders waarschijnlijk nog deden, een stokje met daaronder 2 wieltjes van plastic dopjes of een touwtje met daaraan een zelfgemaakt autootje.
Waar gevoetbald word met een versleten bal maar ook in ieder dorp of stad wel 1 of meerdere tafelvoetbalspellen staan die fanatiek gebruikt worden.
Het land van mooie huizen tot rieten hutjes en mensen die in mooie nette gekleurde kleding lopen tot mensen die in echt tot op de draad toe versleten kleding lopen.
Waar vlees, vis en groenten ongekoeld in houten stalletjes ligt en waar veelal nog buiten, voor het huisje hutje of stalletje, op kolen het eten bereid word.
Kortom een land wat alles heeft.

Madagascar, ja daar willen we heen! Maar hoe gaan we dat aanpakken. We lezen veel op internet over de veiligheid,  wel of niet gaan en hoe. Wij zijn geen mensen voor een groepsreis, ieder zijn ding. Maar hoe gaan we dan, gaan we een auto huren met of zonder chauffeur, je zit toch 3 weken bij elkaar. Het is een land met slechte wegen. Uiteindelijk komen we bij Remi uit en bij haar hebben we de auto met chauffeur gehuurd. We hebben vooraf al veel contact gehad over de reisplanning, wat is haalbaar en wat is iets voor ons.  We hebben samen, en zelf gekeken naar hotels en alles vastgelegd. Remi via deze weg nog ontzettend bedankt voor alles! We hebben een schitterende reis gehad. En dan Tojo onze chauffeur, wat een geweldige lieve en aardige man. En wat hebben we samen lol gehad in de auto, waar we toch de helft van de tijd in hebben doorgebracht. Want je kunt er niet onderuit, het zijn lange reisdagen. Wat weet je goed wat mensen willen en heb je een netwerk van supergidsen in de nationale parken. Tojo ontzettend bedankt voor de leuke en gezellige 3 weken! We hebben veel van elkaar geleerd, wij over het land en de woorden in het Malagassy en jij weer een beetje meer Engels en Nederlands. Dus misota Tojo! We hebben ons trouwens nergens onveilig gevoeld, de mensen zijn erg aardig.
Mocht je ook plannen hebben om te gaan en je denkt na het lezen hier, ja dit is ook wat voor mij, je kunt Remi bereiken via de mail: remi.madagascar@gmail.com of kijk op de website van stichting Madalief!

Misota..... Dank je wel..... voor het lezen en de reacties!
Veloma.... Tot ziens!