Samara en Corozalito

Het is hier verschrikkelijk noodweer geweest, later hier meer over. Eerst mijn verslag tot gistermiddag. De rest volgt de komende dagen.

Dinsdag 3 oktober.
We waren op tijd wakker en hebben op ons gemak alles ingepakt en ingeladen. Met het ontbijt komen we het Amerikaanse stel weer tegen, we hebben het nog over onze route voor vandaag. Daar hadden we het gisteren ook over. Wij willen van hieruit naar Samara, volgens hun en de eigenaar Ray is dat niet te doen in 1 dag, dus we gaan gewoon rijden en we zien wel. Zij wonen zelf tijdelijk in Montezuma en hadden er 5 uur over gedaan naar Manuel Antonio dus het zou veel te ver zijn.
Na het ontbijt uitgecheckt en nog even over de markt gelopen.....er stonden maar 2 kraampjes ivp vele, dit heeft alles te maken met de tijd van het jaar, het laag seizoen.
Om half 10 uiteindelijk weg gereden, op richting Samara. De reis verloopt vlotjes onderweg een enkele bui. Bij de brug bij Tarcoles gestopt, na de brug de auto geparkeerd. Er kwam al meteen een jongen aan lopen of hij op de auto moest letten ... ja graag! Je word hier ook gewaarschuwd door iedereen , je moet niks in je auto laten liggen want ze slaan dan een raampje in en je bent alles kwijt. Dat is het enige hier, verder is iedereen erg aardig. Wij naar de brug terug gelopen, onder bij de brug liggen allemaal krokodillen langs de kant en in het water. Je kunt hier ook een tour doen met boot van 1,5 uur, maar je kunt ze van de brug af zien liggen. Als je dat doet dan komen ze dicht bij de boot want ze geven ze dan kippen. Dus de meeste kijken hier gewoon even vanaf de brug kost niks en je ziet ze ook.
Dan vervolgen we onze weg richting Puntaras, daar komen we om 2 uur aan bij de veerboot, hij gaat om half 3. Je krijgt een kaartje daarmee moet je naar een ander kantoor gaan betalen. Alleen de bestuurder mag in de auto blijven zitten met de boot oprijden, verder moet iedereen er lopend op. De tocht duurt anderhalf uur , maar het is lekker weer, dus een beetje uitwaaien op de boot. Ow ja nog veel pelikanen gezien hier ze blijven rondom de boot vliegen. Rond 4 uur komen we aan bij playa Naranjo op schiereiland Nicoya. We rijden ook eerst naar de stad Nicoya want de wegen onder langs de kust schijnen niet begaanbaar te zijn vanwege het weer. Vanuit Nicoya rijden we naar Samara, het laatste stuk in het donker door slingerende wegen heuvel op en af. Om kwart over 6 zijn we er, we hadden alleen geen accomodatie geboekt want we wisten niet of we het in 1 dag konden halen. Dus nu op zoek , we hadden wel een goed adres opgeschreven vanuit tripadvisor maar kunnen het niet vinden. Ook de tip van het amerikaanse koppel van een accomodatie iets buiten Samara kunnen we niet vinden. Na tig rondjes gereden te hebben maar eens vragen, ze weet het niet te liggen maar gaat het even aan haar vriend vragen, die is bezorger hier. Hij weet het en zegt rij me maar achterna, zij gaan met de quad voorop en wij volgen, het ligt een stukje buiten Samara en is gesloten......zoals trouwens zoveel hier in oktober. Hij vraagt wat wil je uitgeven dan zoek ik iets anders voor jullie, hier vlak in de buurt.
Wij zeggen nog mag ook in Samara maar zij zeggen ... dat vind je niks, nu is het nog rustig maar daar begint het om 11 uur s avonds pas te leven en is er veel kabaal van de bars. Het andere in de buurt van diegene die gesloten is vraagt penning 16 , hij snapt het niet, lijkt wel of hij het niet wil verhuren zegt ie. Toen dus toch terug, naar de rand van Samara zelf en terecht gekomen bij hotel Esmeralda. Hier valt het met het geluid nog wel mee zeggen ze en de auto staat hier ook veilig. Ze zijn super aardig we bieden ze nog een drankje aan maar dat is niet nodig zeggen ze, ze zijn toch zomaar een hele tijd met ons op pad geweest! De kamer voor 1 nacht geboekt en we konden hier ook eten, zitten we toch nog rond half 9 aan tafel. Daarna nog een rondje gelopen, maar begint te regenen . Terug en naar bed!

Woensdag 4 oktober.
We hebben besloten dat we toch naar Corozalito willen. De tip opvolgen die het Amerikaanse stel ons had gegeven. Als we smorgens wakker zijn hebben we slechte wifi maar het lukt toch om via booking.com te boeken bij cabinas corozalito lodge. We weten dat de eigenaar alleen spaans spreekt en een beetje Italiaans, maar dat zien we wel als we daar zijn. We lopen eerst nog door Samara, veel vinden het leuk maar nu is het er een dooie boel. De helft van alles wat er ook maar is is zowiezo dicht. Als het wel open zou zijn is het ook niet echt iets voor ons, een beetje een feeststadje aan een mooi strand. Maar we kwamen hier ergens voor. En hopen dat te vinden in Corozalito. Het is 26 km vanaf Samara en dat wil voor dit stuk zeggen een uur rijden ongeveer. Het eerste stuk gaat nog wel maar de laatste 16 km kun je geen weg meer noemen, is ook geen asvalt en stukken weg zijn weg, water wat over de weg heen loopt en een waterval waar we doorheen rijden. Stijl heuvel op en af! Tja je moet er wat voor over hebben.....
We vinden het via waze want onze tomtom die we gehuurd hebben kent de meeste plaatsen niet. We komen rond 11 uur aan. En ja Randel de eigenaar spreekt alleen spaans en lult ons gewoon de oren van de kop af, alsof we het begrijpen. Sommige woorden wel en zo kom je toch waar je wezen moet. We zitten hier echt in de middel of nowere, maar het is hier super mooi en we zijn verplicht te relaxen.
Relaxen omdat het al regent.....nou ja.... giet sinds we wakker zijn. We hebben hier een basic huisje met 2 strandstoelen voor de deur onder het afdak. Dus verplicht relaxen wie weet word het wel droog.... Rob ziet nog een ara, we hoorden er 2 en we zien nog een kolibrie voor ons huisje. We doen boodschappen bij de supermarkt en maken zelf een zacht stokbrood worst met ketchup. Het dorp bestaat uit een paar huizen volgens mij en een kerkje, supermarkt en een restaurant. De hele middag in de strandstoel mijn verslag van gisteren gemaakt en een boek gelezen. Rob heeft ook gelezen want het is niet droog geweest. Er is ook de hele middag stroomuitval, afwisselend aan en uit. Dan toch maar aan Randal proberen te vragen of het met het eten goed komt, of hij gereserveerd heeft, want het restaurant gaat in het laag seizoen alleen open als er toeristen bij hem zijn en ja om 6 uur kunnen we er eten samen met nog 5 franse jongens.
Om 7 uur zouden we dan weer bij elkaar komen allemaal. Met de auto uit eten terwijl het maar 3 minuten lopen is maar anders ben je doorweekt. Als we zitten te eten is er een enorme knal , lijkt een explosie, de transformator die ontplofte vlak naast het restaurant.
Om 7 uur zijn we er allemaal klaar voor. Poncho mee, hoofdlamp mee, camera/telefoon mee. Randal gaat mee met ons in de auto, anders moet hij met de motor voorop rijden en dat is voor nu geen doen. Links en rechtsaf is nog wel te begrijpen. We proberen uit te leggen van wie we de tip gekregen hebben.
Het lukt hij begrijpt ons, het stel met de banjo en gitaar, hij vind ze geweldig. We parkeren de auto's en lopen met z'n alle naar het strand, hoofdlamp op. Daar aangekomen moet de hoofdlamp op rood licht. En jaaaaa daar komt een turtle/zeeschildpad aan land om eieren te leggen!!!!!!!! We zien alles van het begin tot het eind ! Hoe hij zijn weg zoekt , een gat graaft, de eieren legt en het afdekt en terug gaat het water in! Echt super vet! Weer iets afkruisen van de bucketlist! We hebben zelfs geluk het regent nu iets minder hard. Maar als hij weer in het water is begint het harder te regenen. We zoeken het strand nog af en zien nog een schildpad terug naar zee gaan. We waren maar met z'n 8en op het strand , hier is geen massa toerisme. Wij de 5 franse jongens, wat wel handig was want 1 van die jongens kon spaans en engels, dus hij kon alles voor iedereen vertalen. Zo horen we ook dat er stroomuitval is. Het hele dorp en alles tot 2 km verder zit zonder stroom, behalve het huisje van de franse. Dat zal wel een noodvoorziening hebben. We mogen bij hun logeren, dat bieden ze aan , maar dat hoeft niet we kunnen met ons hoofdlampje naar toilet en ons redden. Dat is ook weer een avontuur. Eenmaal terug maak ik dit verslag nog, de tablet heeft vanmiddag tussen de storingen door toch nog wat kunnen opladen, wanneer ik het kan plaatsen weet ik nog niet. We zijn weer een ervaring rijker!!!

Donderdag 5 oktober.
We hebben goed geslapen, af en toe wakker geweest en we hebben het nog nooit zo hard ergens horen regenen , niet normaal. We zijn wakker voordat de wekker afgaat, aankleden en poncho mee. Daar gaan we weer met 2 auto's naar het strand. Kijken of er baby schildpadjes uit komen. Als de eieren gelegd zijn duurt het ongeveer 45 dagen voordat ze uitkomen. Randel is aan het zoeken, en yesssss ...... daar komen ze eruit! Wauw echt te gek hier, om het in het spaans te zeggen manjefiek! Fantastico!! Een schildpad legt tussen de 80 en 150 eieren dus het krioelt er van de baby schildpadjes! We zien ook nog een schildpad die bezig is een gat te graven maar dat lukt niet, hij heeft artrose en kan niet graven. Uiteindelijk gaat hij terug richting zee. Er komen hier verschillende soorten schildpadden eieren liggen. Wij hebben de kleinste soort gezien. Toch nog ruim een meter van kop tot staart en zo'n 75 cm breed. We zien nog 2 nesten baby schildpadjes uitkomen. Je ziet er ook veel eierschillen liggen, de wasberen zien aan de sporen die in het zand achterblijven ongeveer waar een nest moet liggen en roven ze dan leeg. Uiteindelijk zegt Randel bij het laatste nest schildpadjes dat we ze op mogen pakken en naar de zee mogen brengen. Super vet...... beter van niet maar de (soort) aasgieren zitten in de palmbomen te wachten tot wij weer weggaan. Die eten de baby schildpadjes dan op. Dus beter door ons naar de zee gedragen dan opgegeten worden.
Eenmaal in de zee zijn ze ook nog niet veilig, daar liggen de krokodillen op de loer.
Ondertussen hebben we ook schilpad met artrose geholpen en de zee in gedragen anders red ie het niet. En dan gaan we terug. Tot op het bot nat, het stortregend nog steeds onophoudelijk. We waren weer alleen op het strand. Later zagen we ook nog drie biologen uit portugal lopen waar Randal een praatje mee maakte. Als we terug lopen naar de auto, we moeten over het strand terug want als je onder de palmbomen doorloopt heb je kans dat er een kokosnoot op je harsis valt, ziet Randel nog 2 mannen lopen. Hij denkt dat ze uit zijn op schildpadeieren. Het is hier voor sommigen nog steeds traditie om ze op te eten. De jongeren doen daar niet aan mee, maar sommige ouderen nog wel. Drijfnat de auto in..... maar wat een schitterende ervaring! Genieten! Terug droge kleren aan en erna ontbijten, we zijn toch 2 uur op het strand geweest. Het ontbijt duurt even want we hebben nog steeds geen stroom. Normaal duurt dat hier een uur of 2, maar het schijnt nu een groter probleem te zijn. Uiteindelijk hebben we toch scrambled eggs! Gelukkig koken ze hier op gas.
De Fransen moeten vanmiddag terug naar San José , van de 3 wegen naar San José is er maar 1 die misschien berijdbaar is. Het is daar ook noodweer geweest en er zijn vele overstromingen. Wij hebben hier nog 1 nacht, dus nu verplicht relaxen . Boekje lezen en verslag schrijven, want het word overmorgen pas droger.......