Noodweer

Waar was ik gebleven....... 5 oktober smiddags......
Whahaha de Fransen gaan nu zwemmen, daar heb je het zwembad niet voor nodig. Koud is het overigens niet echt hier. Alleen de stortregen houd maar niet op. De fransen blijven ook nog een nacht, want de weg naar San José is onbegaanbaar. Om 3 uur is ons boek uit en we besluiten maar even met de auto een stukje te gaan rijden. Wij zijn namelijk slecht in relaxen en zeker in lang relaxen......
We rijden een stukje verder dan Corozolito en zien veel overstomingen , huizen die onderwater staan en veel omgewaaide bomen , stukken rots wat naar beneden gekomen is. We keren om als we niet verder kunnen.
Terug blijkt dat we ook geen water meer hebben, Randel komt ons emmers water brengen om de toilet door te spoelen. En later krijgen we ook nog 2 waxinelichtjes. De rest was uitverkocht in de supermarkt.
De eigenaar van het restaurant komt nog langs om te vragen wat we willen eten, en waar we uit kunnen kiezen. Om 6 uur gaan we eten, met z'n 2en in een restaurant vol kaarsjes, romantisch! De eigenaar vraagt of we water erbij willen.......more water...zegt ie en hij moet lachen. Want het giet al bijna 48 uur onopgehouden. Dan vraagt hij waar we vandaan komen. Zegt ie ..... lekker!! Zijn moeder is 8 jaar geleden getrouwd met een man uit Leeuwarden. Hij gaat hem meteen bellen en geeft Rob aan de telefoon, hij rateld maar door blij dat hij een keer nederlands kan praten. Hij zegt dat het ergste weer vannacht verwacht word.
Ook dat we beter nog een nacht kunnen blijven. Dan nog een tijdje zitten kletsen en weer terug, vroeg naar bed.

Vrijdag 6 oktober.
Verrassend genoeg is het vannacht droog geworden en gebleven, we besluiten weer verder te gaan. Overlegd met Randel, het moeilijkste is hier weg komen. Dan via Samara en Nicoya naar de route 1. Vandaar uit naar Monteverde of Rincon de la Vieya. De fransen vragen om samen te rijden het eerste stuk, als we problemen krijgen kunnen we elkaar helpen. Afscheid genomen van Randel en daar gaan we!
Niet normaal wat een ravage er is aangericht, ondergelopen huizen omgewaaide bomen, grote dikke bomen, naar beneden gekomen rotsen, ondergelopen bruggen en wegen. Het water is overal. Soms worden we door locals over bruggen en door het water geloodst.
Uiteindelijk bereiken we highway 1. De fransen rijden door en wij hebben besloten om voor Monteverde te kiezen. Eerst staan we een uur stil omdat ze met man en macht bezig zijn om bomen van de weg af te halen. Zien we toch nog een aantal ara's onderweg. Dan de weg naar Monteverde, er zijn 3 wegen naar toe. Poging 1....we worden al snel aan de kant gezet, deze weg is niet begaanbaar door overstomingen, de rivier is te hoog daar kom je nooit doorheen. Oke terug naar de andere weg. 30 km door slingerwegen vol met gaten....its a bumpy ride! En dat voor 30 km..... dan 10 km voor we er zijn ligt er in de bocht een enorme berg modder, een modderstroom die van de berg afgekomen is. Rob twijfelt...
.... kunnen we daardoor nee..... ja we doen het , er zijn er meer doorgereden. Een paar meter terug zijn een paar mannen aan het werk met de elektriciteit en die zeggen ook niks, daar gaan we , we glijden weg maar komen er doorheen pfffff!...... om vervolgens een paar 100 meter niet verder te kunnen een gedeelte van de brug is weg geslagen. Shit een van de mannen die er aan het werk zijn kan engels, hij zegt als je geen reservering hebt kun je zowiezo beter weg blijven de komende dagen, naar het noorden naar Rincon hoeven we ook niet . Dat gebied is erg getroffen. Nergens is ook communicatie mogelijk, dus men kan ook niet zeggen waar we wel naar toe kunnen. Shit dat zelfde stuk terug door de modder, nu moeilijker vanonder door de bocht......en dus... we komen muurvast te zitten met onze 4x4 in de modder. We kunnen echt geen kant meer op..... gelukkig zien de mannen het die aan het werk zijn het en komen meteen aanlopen. 5 man achter duwen lukt ook niet, komt er nog 1 aanrijden op de motor. 4 man duwen en voor een touw aan de auto vastmaken en 2 man trekken lukt uiteindelijk. Thank you guy's! De auto en de 6 mannen helemaal onder de modder..... ik durfde het niet vast te leggen.... maar ze zijn erg aardig! Nou die bumpy ride 20 km terug naar highway 1. Tja dan maar La Fortuna proberen te bereiken om het meer heen. Ff stoppen om te pinnen zodat we in ieder geval geld op zak hebben, lukt niet atm staat naast de subway. Zie ik daar toeristen staan kijken naar een boom.
Ik loop ernaartoe, er zitten blauwe ara's wauw! Nog niet gezien alleen de rode. Het is een belgisch koppel en een engelstalig. We vragen ons samen af of het thuis is het nieuws is geweest, zegt ze ik kan jullie kinderen wel ff appen, wij hoe dan er is negens internet, maar bij de subway wel zegt ze. Wij inloggen en in Nederland wisten ze nog niks maar in Engeland was het wel in het nieuws geweest, ik had namelijk al een bericht van Edith. Gelijk iedereen ff op de hoogte gebracht. We hadden met hun overlegd en zij hebben het op 2 politie bureaus gevraagt en de enige mogelijkheid is via Upala naar La Fortuna. Dat is via een flinke omweg via een hoofdweg. Dus wij en zij gaan dat doen. Het is denk ik inmiddels 4 uur en om 9 uur komen we aan in La Fortuna na 4 uur in het donker te hebben gereden. Hier valt het mee en is er geen noodweer geweest , maar 1/3 van het land ligt in puin.
We hebben echt van alles gezien, het duurt een dag of 4 voor je er weer terecht kunt.
We pakken inLa Fortuna gewoon een hotel niet lang zoeken , hangen wat kleren in de douche want die konden we met geen mogelijkheid droog krijgenen gaan eten, het was een lange dag!