Wat een dag.....

Maandag 9 oktober.
Geen wekker vandaag, lekker! Op ons gemak. Het is een erg mooi hotel waar we nu zitten, met een schuifpui en uitzicht op de vulkaan. Na het ontbijt rijden we naar Los Chilles, dat is vlakbij het Cano Negro NP. We hadden via iemand gehoord dat het daar erg mooi moest zijn en je kon beter een local vragen om te varen dan een touristenboot waar je met een groep op zit was gezegd. Dus wij op pad, het is 2 uur rijden. Daar aangekomen is het erg stil bij de haven. Wij rijden nog een rondje , maar het is echt de enige haven. Dan komt een local naar ons toe op zijn fiets of we een boottochtje willen doen. Hij heeft een bootje. Ja dat willen we wel. We vragen wat het kost en met het vertaalboekje komen we er wel uit. Hij wil 100 usd voor een tochtje van 3 uur pffffffff, laat maar zitten, hij zakt nog naar 80 maar dan rijden we weer weg. Het was ook niet naar het NP maar hier in de buurt. We besluiten door te rijden naar het NP, een bumpy ride van 30 km . Dan komen we bij het plaatsje Cano Negro zelf aan. Rijden hier ook een rondje en gaan dan naar tourist information om te vragen of we een boottocht kunnen doen. Dat kan, er gaan net een paar locals weg, daar mogen we na vragen ook mee mee, maar die komen niet meer terug hier dus dat is een beetje lastig. Maar een priveboot hier met haarzelf erbij als engelstalige gids is 50 dollar. Dus..........gewoon doorrijden tot het dorpje zelf in het NP. Dan gaan we ...... we zien al snel een aantal leguanen.
Ze zijn erg mooi getekend. We zien ook heel veel volgels, waar onder kingfischer. En vele andere maar ik onthoud de namen niet allemaal. Er zitten ook nog kleine vleermuizen op een boom helemaal gecamoufleerd, je ziet ze bijna niet, maar als je dichtbij komt worden ze bang en beginnen ze te schudden. Het is een erg mooie omgeving. als we op de open vlakte komen hebben we uitzicht op de tenorio vulkaan. Costa Rica heeft 101 vulkanen. Op het laatst nog een uitkijktoren op en dan terug. We hebben toch 2,5 uur gevaren. Als we in de auto zitten begint het te gieten en te onweren. Om half 6 zijn we dan weer terug in La Fortuna. We gaan lekker eten, lopen erna nog een ronde, drinken nog een cocktail en dan is de avond weer voorbij.

Dinsdag 10 oktober.
Besloten om vandaag rustig aan te doen en niet 2 uur te gaan rijden ergens naartoe. Dus de plannen.......eerst naar de sloth, dan naar William en zijn broer, dan kayakken dan zwemmen bij het hotel.
Eerst naar de sloth..... als we er aangekomen zijn zien we dat ze bomen hebben gekapt, daar waar hij zat, de hele rij bomen is weg. Aan het begin staan er nog een paar. Daar vinden we hem uiteindelijk maar hij zit erg hoog.
Dan naar William en zijn broer, ze weten ervan. We blijven even, en ja daar komen de toekans, de kleine soort je hebt 2 soorten. Hij hoort de andere soort ook en we gaan op zoek, krijgen gratis een privetour en zien de andere soort ook! Wauw! Ook spotten we nog een jezus christ lizart, die kan over water lopen. Nog even de lizert op de foto zetten, zegt ie wait a second, lacht ie een second in Costa Rica is een uur.... whaha. En de roodoogboomkikker. Ze zeggen kom vanmiddag maar terug.
Toen naar Arenal Lake om te kayakken, we rijden eerst de verhuur voorbij en zien dan een andere plaats waar kayaks liggen en gaan vragen of we er een mogen huren, dat is goed 45 dollar mogen we een halve dag weg blijven als we willen. Yesss alles in de wedbag, camera gopro en portemonnee. Daar gaan we we kayakken langs de kant, het is een erg groot meer met meerdere inhammen, je kunt ook niet het hele meer zien. Het mooie is om in die inhammen te kayakken. We zien verschillende volgels. Weer verder naar de volgende inham, soms kayak je door planten heen die boven water uitkomen, een soort gras. Maar hier staan er met stekels, net als een roos zeg maar en we gaan er recht op af..... we komen vast te zitten, tenminste ik , ik zit voorin...... als ik me probeer los te maken beweeg ik te veel, rob probeerd het nog te corrigeren maar we kantelen om! Shittttttttt! Onze slippers drijven ergens en de wedbag ligt in het water het zakje met de zonnebrand en deet ook.
Nou zal ik even een korte omschrijving geven van hoe ik ben in een meer. Vroeger toen ik jong was gingen we altijd naar Italië op vakantie naar het caldonadzo meer en dat duurde dan 2 weken voordat ik het water indurfde, ik lag altijd op een luchtbed in het water en vond het dan nog eng als ik bedacht wat er onder het luchtbed was.......
We proberen los te komen, de kayak te kantelen....dat lukt, maar onderwater zitten we vast in de prikkers zeg maar. We weten er toch uit te komen. Wedbag weer in de kayak, en ja zie er dan maar eens terug in te komen.....pffffff. Het lukt Rob uiteindelijk om via de achterkant er terug op te komen. Mij lukt het met geen mogelijkheid. Maar goed dat we een zwemvest aan hebben, ik zeg nog ik zwem anders wel terug maar dat wil Rob niet. Wat is dat moeilijk en uitputtend!!! Rob helpt mij , als ik er met 1 been overheen ben trekt hij mij erin. Tja dan moet je even niet bewegen om het evenwicht te bewaren, dus we kantelen weer. Rob weer vanachter erop geklommen, hij zegt eerst we gaan naar de kan, kunnen we staan, maar ik zet echt geen voet op de grond, ik kan er al niet tegen als er een sliertje of blaadje tegen mij aankomt. Maar als hij aan de kant komt bkijft het diep, je kunt er niet staan. Dus op de zelfde manier erin, stabiel blijven liggen en dan langzaam omdraaien en gaan zitten. Het lukt pffffffff eindelijk. Toen kayakken, eerst naar het zakje met zonnebrand en opgevist, de petjes hadden we al, toen terug naar de prikkelbosjes want daar lagen mijn slippers in,die er van een afstandje met de peddel uitgevist, onze mobiel hadden we nog om de nek hangen en de wedbag hadden we ook. Het enige dat kwijt was was Rob zijn zonnebril. Nou wil ik even vertellen, ieder jaar als we op vakantie gaan neemt Rob een oude zonnebril mee of hij koopt er een als we er zijn van een paar euro.
Hij vind het namelijk zonde als er iets met zijn goede zonnebril van de opticien gebeurd, nou dit jaar had hij die wel bij zich. Jaren niks aan de hand en nu dit.....hij ligt ergens , ik denk op de bodem van lake Arenal. We konden er achteraf wel om lachen.
Nog een stukje verder gegaan en toen terug , tegen de stroming in. Dan klotst er veel water in de kayak, maar ja we waren toch al nat. Toen we bijna terug waren , kwamen ze ons zoeken, we waren 2,5 uur weg en ze waren ongerust dat we de weg kwijt waren of misschien omgekanteld waren......whahahaha.
Maar wel supergoed dat ze het toch in de gaten houden en komen zoeken. Ik zit helemaal onder de krassen en schrammen op mijn benen en voeten en enkele op mijn armen, omdat ik in paniek raak als ik in een meer in het water ben, ik kwam steeds verder in de priktakken vast te zitten en ik heb ze gewoon van me af getrokken , in het begin bloede het wel.
Gelukkig lagen de poncho's nog in de auto , konden we daar op zitten met naar het hotel rijden.
Het zwembad bij het hotel hadden we geen behoefte meer aan, we hadden namelijk al gezwommen dus dat werd de douche en de kleren naar de wasservice. (We hadden gisteren net alles laten wassen).
Daarna terug naar William en zijn broer maar de toekans laten zich niet meer zien. Dan maar uit eten, dit keer bij lava lounch, we eten iedere avond ergens anders. Daarna nog een coctail, in Nederland ben ik al jarig , hier duurt het nog een paar uur.
Nou dat was me een avontuur vandaag!


Morgen trekken we weer verder , nog even kijken precies waar naartoe. We kunnen niet meer naar Monteverde of Rincon de la Vieja , dat is voorlopig niet mogelijk. Gelukkig zijn we aan de pacific coast gestart met onze vakantie (bijna iedereen doet de route andersom). Anders hadden we de eerste reisverslagen niet kunnen zien. Dus geen walvissen, manuel antonio en schilpadden, want heel de pacific kust is getroffen. Staan veel beelden van op internet!

Dank je wel voor jullie reacties! Erg leuk om te lezen! En te zijnbdat het gelezen word.
Sonja de kleren zijn inmiddals droog maar was daar iid niet droog te ktijgen. Rick je mag volgende keer mee om de schildpadjes voorbij de krokodillen te brengen.

Groeten uit Costa Rica, pura vida!