Cahuita....of toch niet....Bananito Sur!

Vrijdagmiddag na het maken van het verslag nog de hele middag en begin avond zitten kletsen over fotografie met Nicolas uit Spanje en nog iemand uit Rusland. En dat terwijl de kolibries ons om de oren vlogen en erg nieuwsgierig waren. We lagen eens niet om 7 uur in bed en het was erg gezellig.

Zaterdag 14 oktober.
Om half 8 ontbeten en nog even van de tuin en de kolibries genoten. Rob zag ook nog een opossum die naar ons zat te kijken en er waren ook nog eekhoorns. Rond 8 uur, na afscheid te hebben genomen vertrokken naar Cahuita aan de caribische kust. Het is een rit van uur of 5. Alles verloopt vlotjes. We rijden via Sarapiqui naar Limon. Wat we van Limon gezien hebben is niet veel maar daar waar wij rijden is het net of je door een getto rijdt. We laten Limon achter ons en zijn rond 13 uur in Cahuita. Nu op zoek naar accommodatie! We hadden gisteren al op internet gekeken maar er was niet veel vrij. alle tips van thuis uit gekregen langs gereden maar alles zit vol. We hebben wel bij 25 plekken gevraagd. Ze denken niet dat we nog iets vinden. Want de costaricanen zijn maandag vrij en het was payday dus die trekken met z'n allen naar de caribische kust.....pffff..... op naar het volgende plaatsje, onderweg nog gevraagd maar nee geen plaats. Dan vraag ik of we even gebruik mogen maken van hun wifi en dat is prima. Via alle site's gecheckt maar aan de hele kust 3 plaatsen die daar liggen is er niks vrij voor vanavond!
We hebben nu al ruim 3 uur gezocht naar een accommodatie. Een uur terug rijden nog een stukje voor Limon vanuit Cahuita is nog 1 kamer vrij. We boeken meteen en gaan weer op pad. Het eerste stuk terug langs de kust verloopt prima. Dan moeten we nog een stuk het binnenland in en echt dit is de ergste weg ooit meegemaakt. Kuilen smal,water, op de terugweg film ik hem. Voor nu vond ik het soms doodeng. Komen onderweg nog een man op de brommer tegen die stopt en vraagt waar we naartoe moeten , ow ja zegt ie hierlangs en dan door de rivier. Ik denk wat!! Komen we bij een brug ikke opgelucht zeg tegen rob ziejewel er is een brug. En verder, dan rijden we het privé terrein op. Het is op het privé terrein nog 4 km. Het is al donker en dan staat we ineens voor een rivier. Rob loopt naar de overkant maar ik vind het niks, straks kom je vast te zitten in het donker in de rivier. Rob komt tot iets onder de knie in het water. Er staat ook een telefoon nummer en als je twijfelt niet gaan maar bellen. Wij bellen , tenminste proberen maar we hebben geen bereik.......dan maar door de rivier ......... we hebben het gehaald met droge voeten. Het erge fijne en goede pad gaat weer verder......niet dus,en iedere keer een bordje met lodge erop en een pijl. Op een gegeven moment dachten we wij worden hier voor de gek gehouden , er is hier helemaal niks. Totdat er ineens ergens licht te zien is. Gevonden!! En waar komen we bij uit, het paradijs op aarde!! Selva bananito lodge! Het is inmiddels 7 uur
Harvy komt naar ons toe lopen en laat ons onze lodge zien....wauw!! Een groot bed met een klamboe erom heen. De wanden zijn open hij zegt de zijwanden zou ik iets dicht doen, en ik zeg en de deuren tegenover het bed, hij zegt open laten. Dan kun je vanuit je bed de vuurvliegjes zien. Er hangen daar 2 hangmatten waar je kunt relaxen en genieten van de jungle om je heen...... echt wauw! We kunnen meteen aanschuiven aan tafel want om 7 uur gaat men eten. Allemaal tegelijk eten wat de pot schaft, heerlijk. Het zou voor ons voor een nachtje zijn maar wij zeggen meteen dat we nog een nacht willen blijven en morgen na het onbijt boeken we een tour. We kletsen nog wat en gaan dan naar bed en zien verschillende vuurvliegjes!!

Zondag 15 oktober.
Heerlijk geslapen en heerlijk wakker worden op deze mannier. Zodra Rob 1 voet buiten onze lodge zet ziet hij de groen zwarte kikker... We gaan ontbijten en daarna op pad met Harvy voor een privé tour, een hike door de jungle. We krijgen uitleg over het regenwoud hier en het regenwoud in Costa Rica. Hier bezit men z'n 1000 hectare. De regering betaald mensen die het bezitten om het intact te houden. Zo beschermen ze de natuur. Er mag dan ook geen boom gekapt worden, als er een boom omvalt vanwege het weer of wat dan ook dan moet er eerst een inspecteur langkomen en die bepaald of hij verwijderd mag worden of niet. Zo beschermen ze hier de natuur. 37 %van het land heeft deze regeling nu en Harvy denkt dat dat ocer een paar jaar 60% zal zijn. We hebben een schitterende hike door het regenwoud. Eerst omhoog en daarna omlaag naar de rivier en door de rievier een heel stuk voor we terug zijn. We leren heel veel over het regenwoud en zien de groen zwarte kikker nog en een vuur rode....de blue jeans maar dan zonder jeans aan.....wauw die 2 hadden we nog nergens anders gezien! Verder zien we nog wat vogels en insecten. Geweldig hier! Na 4 uur zijn we terug, snel douchen want we zijn drijfnat, je zweet je te pletter hier. Douchen helpt eigelijk ook niet....... dan staat er lunch klaar.... en hebben we even tijd voor onszelf.....verslag en relaxen.....
volgende x weer verder....

Pura vida vanuit Costa Rica!